Bułharowski Stanisław (1872–1935), prawnik i działacz społeczny, ur. 1 V. Kształcił się w gimnazjum w Wilnie do klasy 7, skąd został usunięty za prowadzenie biblioteki tajnej; skończył nauki średnie w Kownie w r. 1892 i wstąpił na wydział prawny Uniwersytetu Warszawskiego. Za udział w obchodzie setnej rocznicy powstania Kilińskiego był więziony przez 3 miesiące na Pawiaku, a następnie zesłany na 2 lata do Kurska. Studia wyższe skończył w r. 1896 w Liceum Prawniczym w Jarosławiu nad Wołgą. W l. 1896–1905 pracował w Wilnie jako adwokat i działacz społeczny. Organizował wystawy sztuki polskiej i retrospektywnej wileńskiej oraz pomoc materialną dla młodzieży, przyczynił się też do powstania i rozwoju »Gazety Wileńskiej«, jak również »Twa Miłośników Starożytnictwa i Ludoznawstwa«. W l. 1905–15 był notariuszem w Drui, gdzie zorganizował kółko rolnicze. W czasie wojny pracował w Petersburgu w komitetach polskich. W odrodzonej Polsce był sędzią w Łowiczu, a następnie radcą Ministerstwa Zdrowia. W Warszawie utworzył »Towarzystwo przyjaciół Wilna«. Od r. 1928 był notariuszem kolejno w Aleksandrowie Łódzkim, w Łodzi i Wilnie; zmarł w Wilnie 24 X 1935.

 Informacje zaczerpnięte u rodziny za pośr. prof. Kościałkowskiego i współcz. prasowe (»Kurier Wil.«, »Dziennik Wil.« i »Słowo«).

                                                      Lucjan Uziębło